19 sep 2021   Het verhaal De foto's

Vandaag staan een bezoek aan Sigödugljúfur canyon op het programma, en als nog tijd over hebben, een wandeling in Landmannalaugur.
We gaan pas laat weg, het is al 09:15.

Echter, hoe raar kan het lopen. Een dezer dagen wilde ik ook kijken of ik bij de Hekla kon komen, maar op de heenweg zei ik al dat dat niet zou gaan lukken.
Ik had te weinig herinneringen over vanuit 17 juni 2000. Dat was de dag van de grote aardbeving op IJsland (6.2), toen ik op dat moment op de hellingen van de Hekla stond.

We stoppen langs de weg bij een paar informatieborden, en zijn benieuwd waar de weg heen leidt, die van de parkeerplaats het land in loopt.
We besluiten om deze een stukje te volgen, en komen er achter, dat het de F225 is, een weg met enkele niet al te makkelijke rivierdoorsteken.
Gaan we niet doen dus, alleen maar even genieten van de beelden. Heel veel as in de vorm van kleine bolletjes van gemiddeld 1cm doorsnee, en oude lavavelden.
Na verloop van een aantal kilometers komen we bij een zijweg, waar een bordje "Hekla" bij staat.
Het ZÀL toch niet...................

We slaan de weg in, en hoe verder we komen, hoe verbazingwekkender het landschap wordt, asvelden, lavavelden, lavastromen.... eigenlijk heeft het geen zin om te proberen dit landschap te beschrijven.
Nu ik de foto's zie, zijn de beelden daarom geen schim van wat zich voor onze ogen ontrolt.

We klimmen steeds hoger met de auto, tot we op bijna 900 meter een TE diep gat in de weg tegenkomen. Hier kunnen we niet anders dan terugkeren. De Hekla staat pontificaal voor ons, en ook wel een beetje dreigend.
Als we terugrijden zien we hetzelfde landschap van bovenaf, en weer vallen we volledig stil.

Ik ga geen proging doen om het te beschrijven, noch ga ik zeggen: kijk maar op de foto's.....

Langzaam rijden we terug, en we blijven ons verbazen over de landschappen. Nu zelfs realiseer ik me dat we veel te weinig foto's hebben gemaakt, maar de meeste beelden zitten in ons hoofd...

Pfffff... dat was dus heftig.

Op naar hotel Hrauneyar, want we hebben intussen wel honger gekregen... dat gaat dus gewoon door.
Na het eten (het is inmiddels al 15:00) besluiten we toch om nog door te rijden naar de kloof. Hier vallen allerlei watervalletjes langs de wanden naar beneden. Een prachtig gezicht, maar we zijn moe, dus maken we de foto's en gaan terug naar de auto.

De terugreis van bijna 2 uur verloopt verrassend vlot, en om 18:00 uur zijn we weer thuis.... Wàt een dag.....

Om alle vermoeienissen te vergeten duiken (nou ja) we gelijk de hotpot in..... en net als gisteren opent zich het wolkendek, en liggen heerlijk onder de blauwe hemel....

O, ja..... vandaag een prachtige droge dag, tot op de terugweg, maar dat interesseert ons niet meer.... we hadden een
T O P D A G