5 okt 2025   Het verhaal DE FOTO'S

Vandaag hebben we een rustige dag op Pico. De bedoeling is dat we de westkant van het eiland bezoeken, en dan morgen de oostkant.
Pico is maar klein, en tot het uiterste westpuntje is het 32 Km.

In tegenstelling tot de berichten is het mooi weer, en op ons dooie akkertje rijden we langs de kust. Eerste stop is een molen, waarvan we denken dat het een model is. Alles hangt met ijzerdraad aan elkaar. Zelfs Gabriëlle zou hier nog geen draaiende beweging in krijgen.
De temperatuur is nog bijzonder aangenaam, de zee is uitermate kalm, maar aan de kust blijkt de lange deining van de golven spectaculaire beelden te genereren.
En dat is nou juist wat we allebei zo mooi vinden.
We maken talloze foto's, en trekken daar ruim de tijd voor uit.

Als we ons omdraaien zien we de uitgebreide wijngaarden, met tussen allerlei lage muurtjes de wijnranken. Van de druiven is niets meer te zien, en we vragen ons af, of deze wijngaarden nog wel in gebruik zijn, mede door het feit dat we een aardige overwoekering zien van onkruid.
Op andere plekken zien we ook wijngaarden zoals wij ze kennen.

Verder rijdend langs de kust komen we steeds weer kustformaties tegen, waar de golven op stukslaan.

Op een doodlopende weg (ja, ook die slaan we weleens in, bewust of onbewust) rijden we aan oud lavaveld in, wat eindigt bij de zee. Touwlava herinnert ons aan IJsland, maar ja.... wat herinnert ons nou niet aan IJsland.....

Onderweg hebben we steeds indrukwekkend zicht op de Pico, de vulkaan dus.

We komen nog door wat kustplaatsjes aan de noordzijde als we worden geconfronteerd met geluiden uit de maagstreek.
Tijd om een lunchplan te trekken, en aangezien het restaurant van gisteren ons uitstekend beviel, besluiten we daar nog maar een keer heen te gaan. (Never change a winning team)
Dit keer laten we ons het vlees goed smaken, waar het gisteren de vis was. 2-3 stevige stukken entrecote met gebakken aardappelen zijn voldoende om ons met een zeer tevreden gevoel achter te laten
Ondertussen zijn er wel wat regenbuitjes langsgekomen, maar dat mag hem de pret niet drukken.

We zitten vlak bij ons onderkomen, dus een kwartier later zitten we uit te buiken op bed.

Ah... Veel gehoorde geluiden rond het huisje?? Het voortdurende geblaf van honden, en het gekukel en gekraai van hanen, wat al begint 2 uur voor zonsopgang, dus waarschijnlijk zijn het nederlandse hanen, die niet hebben kunnen wennen aan het tijdverschil.

Het is nu half zes, straks nog een klein hapje, en misschien daarna nog een toegift....