|
30 sep 2025 Het verhaal
Goedemorgen op deze reisdag van Sao Miguel naar Sao Jorge, waar wij de komende 4 nachten (3 dagen dus) verblijven.
Om 09:00 moeten we de auto inleveren, en omdat we ons absoluut niet willen haasten, gaan we bijtijds weg. Om 06:15 loopt de wekker af, maar wie heeft nog een wekker nodig? Ver voor die tijd zijn we al wakker. We ontbijten, pakken de laatste dingen in, laden de auto in, en rijden om 07:15 weg. Eerst nog even tanken en dan gaan we op weg naar het vliegveld. Over één van de grote rotondes wordt een kudde koeien verplaatst, weliswaar nemen ze de rotonde verkeerd om, maar een kniesoor die daarop let. Tien minuten later kunnen we weer door, waarna we vlak voor Ponta Delgada in een echte file verzeild raken. Maar ach, ook daar komen we weer doorheen, en om 08:45 zijn we op het vliegveld. We leveren de auto in, en gaan maar eens binnen kijken. Ondertussen regent het al een tijdje, niet hard, maar.... regen is regen. En de temperatuur is 21C. Binnen een half uur hebben we de auto ingeleverd en zijn we door de security heen. Éen klein foutje bij de security...... per ongeluk de whiskey in de rugzak gedaan, dus die ben ik kwijt.. Hoe moet dat nou verder? Gelukkig is het na de security een winkelparadijs, maar de prijzen de daar gevraagd worden, zijn exhorbitant (moeilijk woord, maar kon geen andere vinden. Ik moet het maar zien te redden de rest van de vakantie. De vlucht, die gepland staat om 10:50, wordt diverse keren naar achteren geschoven, eerst door een technisch probleem, dan door weersomstandigheden, vervolgens zonder melding. Ook moeten we halverwege nog van Gate wisselen (gelukkig is dat maar 25 meter). Uiteindelijk vliegen we om 12:45... ach.... we hadden toch geen plannen vandaag. Het is minder dan een uur vliegen, en na de landing gaat Marlies voor de koffers en ik voor de huurauto. Zelfde type (Opel Corsa) maar veel nieuwer en met ramen waar we doorheen kunnen kijken. Op weg naar het verblijfadres passeren we nog een supermarkt, waar we wat eten inslaan, en 100 meter verder is ons adres. Na een rondleiding langs de gemeenschappelijke faciliteiten gaan we eerst even eten, en dan alle koffers naar de kamer op de eerste verdieping. Ik ga nog even in de tuin zitten, terwijl Marlies even een uiltje knapt, of in ieder geval een poging daartoe doet. Mijn accuurje is inmiddels leeg, en ik probeer met kinine en wonderolie (oh nee, dat was uit Ketelbinkie) dus doe ik het maar met rennies en mollen. Het helpt nog niet echt, dus sluit ik voor vandaag het deurtje en sta morgen zo fris als een hoentje weer op. En foto's? vnadaag even niet, morgen weer....... |