25 sep 2021   Het verhaal De foto's

Een beetje laat, maar dat komt omdat we een vriend gingen bezoeken, en daar kwam niets meer van het vullen van de blog.
Vandaag dus een reisdag van ons huisje bij Stykkisholmur naar Borgarnes.
We rijden via de noordkant naar het oosten en steken over via de 54 (denk ik). Uiteraard maken we diverse foto's maar het klapstuk vandaag wordt het Hitardalur, een prachtig dal wat eindigt bij een eveneens prachtig meer.

De rit door het dal is schitterend, met zicht op een grote diversiteit aan lavastructuren, berg-aanzichten en natuurschoon. Ik ben hier al een aantal keren geweest, en net als alle andere keren zijn we ook nu alleen.

We rijden op ons dooie gemak door het dal. De zon schijnt, maar er staat een snijdend koude wind. Ook de temperatuur komt niet boven de 3C, maar voor een paar bikkels zoals ons is dat geen bezwaar.
(Nou, een klein beetje dan.......) Ik moet zeggen dat de kou gecombineerd met de harde wind, waar we nu al een week last van hebben wat ons betreft wel op mag houden.

We steken een riviertje door, wat normaal niet meer dan een plas is, maar nu staat daar toch 30-40 cm redelijk snel stromend water.
Maar voor de auto geen probleem, al blijkt later, dat we op dat moment ons voorste nummerbord verliezen.

Aangekomen bij het meer zien we dat er geen strandje meer is. De waterstand wordt aan deze zijde zo hoog opgejaagd door de wind, dat over de overloop van het meer een kolkende stroom staat. Op dit punt staat het water 70-80 cm hoger dan normaal.
Vanwege de felle wind en de kou blijven we niet te lang daar, en rijden nog even om naar een andere oever.
Die bereiken we echter niet, omdat we vastlopen tegen een diepe plas, die een gedeelde van de weg heeft weggespoeld...... Nu nog draaien op dit smalle weggetje met aan weerszijden het lavaveld, Maar op een minimaal breder stukje lukt het ons toch om te keren.
We hebben inmiddels gemerkt dat we het voorste nummerbord kwijt zijn, dus dat wordt een schadepostje.

We rijden rustig terug, en willen bij de rivier wat filmen, het is tenslotte onze enige rivierdoorsteek. En daar ziet Marlies het nummerbord onder water liggen, vastgehouden door een minimaal opstaand randje van een steen.
Voorzichtig, en met behulp van een statief en een paar natte schoenen vist Marlies de verder onbeschadigde plaat uit het water.
Nou, die zetten we later wel vast.

We rijden door naar Borgarnes, waar we de nacht doorbrengen bij vrienden.De avond verloopt met bier, muziek uit Nederland en overheerlijk lamsvlees...... wat wil een mensch nog meer......