Kabeljauwoorlogen
De Kabeljauwoorlogen (Engels:Cod Wars, IJslands: Žorskastrķšin) waren een serie confrontaties tussen IJsland en het Verenigd Koninkrijk over de IJslandse maritieme grens en visserijrechten. Bij deze 'oorlogen' zijn geen doden gevallen.

Er zijn in totaal drie kabeljauwoorlogen geweest. De eerste vond plaats in 1958, nadat IJsland zijn maritieme grens uitbreidde van 7 naar 22 kilometer buiten de kust. Het Verenigd Koninkrijk probeerde dit tevergeefs te verhinderen. De tweede kabeljauwoorlog vond plaats tussen 1972 en 1973 nadat IJsland zijn maritieme grens naar 93 kilometer uitbreidde. Er werd uiteindelijk overeenstemming bereikt, de Britten mochten in IJslandse wateren vissen, maar waren wel gebonden aan een quotum.

De derde kabeljauwoorlog brak uit in 1975. Dit was de meest serieuze van de drie 'oorlogen'. Hij ontstond nadat de overeenkomst was verlopen en IJsland zijn grens naar 370 kilometer uitbreidde. Britse vissers erkenden deze uitbreiding niet en visten gewoon door in gebied dat nu door IJsland geclaimd werd. IJsland stuurde de kustwacht eropuit om de IJslandse vissers te beschermen. De IJslanders vernielden Britse visnetten en enkele schepen van beide zijden ramden elkaar opzettelijk, waarbij een aantal gewonden vielen. Hierop stuurde de Britse marine een aantal oorlogsschepen eropuit om de Britse vissers te beschermen. IJsland dreigde uit de NAVO te stappen en de NAVO-basis bij Keflavik te sluiten, waarna de Britten inbonden.